از وقتي يادمه يك آرزو داشتم. يك اسب. گمونم از 10 سالگي شبها كه ميخواستم بخوابم به يك اسب فكر ميكردم كه داره از پرچينها ميپره و من هم روش سوارم. وسط راه هم يك رودي بود و جوب آبي و ... . حالا جالبه خدا چقدر منو دوست داره. ما قراره چون شبها ماشين گيرمون نمي ياد يك خر بخريم. چون اسب محوطه باز ميخواد. ترافيك تهران هم نميزاره. اينه كه خر رو بگيريم ببينيم چي ميشه. خدايا متشكرم. واقعا متشكرم. خيلي خيلي. خيلي خيلي. گمونم بايد يك سري برم پيش خدا. خيلي حرف دارم.
وقتي آخر ماهه، يك كاغذ بر مي دارم و كلي چيزهايي كه ميخوام با پولم راست و ريست كنم مينويسم. همين طور كه مينويسم ميبينم اوه خدا چه قدر با همه كارهاي واجبم فاصله دارم. بعد پول كه مي ياد 4 روز كه ميگذره ميبينم هيچي نمونده. و فقط تا آخر ماه مراقبك كه كم نياد. با اين كه من خودم قبول دارم خيلي جاها كوتاهي كردم خيلي جاها بايد يك كارهايي رو ميكردم فوق ليسانسم رو بيشتر ميخوندم كه قبول شم نميدونم مطالعه رو مباحث كامپيوتر بيشتر و بهتر ميكردم ولي واقعا با همون تلاش، گمون ميكنم بيشتر از اينها بايد در ميآوردم. صبحها قبل از رفتن به شركت رو كاناپه ميشينم و فقط 3 دقيقه فكر ميكنم. بعد فكرهام به جايي نميرسه. به جايي نميرسه.
